YOLO

De laatste keer stuurde ik een berichtje uit Koh Pa Ngan. Inmiddels ben ik via een omweg in Krabi beland. Heb nu even de tijd om wat mooie herinneringen op papier te zetten en m'n avontuurtjes te delen met jullie. Over iets meer dan een uurtje ga ik met 3 gasten uit Londen een vorkje prikken en een biertje drinken in het dorpje vlakbij m'n hotel. Mooi even de tijd dus!

Na 5 dagen Koh Pa Ngan was het ook wel welletjes. Het weer werkte niet echt mee zodat ik genoodzaakt was om veel bij het resort te blijven. Bepaald geen straf hoor, maar het werd tijd voor een nieuwe omgeving. En die kwam er ook! En wat voor één: Khao Sok! Een natuurpark in de binnenlanden van Thailand.
Maar voordat ik daar aankwam was het natuurlijk een mooie uitdaging om daar te komen. Ik had alles netjes geboekt via de 'tourist office'. Maar je weet het maar nooit in Thailand.. Ik vroeg de vrouw van het resort waar ik verbleef hoe lang het duurde om naar Khao Sok te komen: "3 hours with the boat, 1 by minivan." 4 uurtjes dus, had ik nog mooi wat aan m'n dag. Niets bleek minder waar...
'S avonds om een uur of 8 (9 uur reizen) kwam ik aan. En echt in the middle of nowhere. De weg er naar toe was duister, en die chauffeur reed als een malle. Ik zat samen met een aantal Thai in de bus. Er waren nog twee mensen die niet bepaald Thais leken. Brutale jongen als ik ben, sprak ik ze aan. Bleek een ontzettend leuk stel te zijn uit Zwitserland waar ik de rest van de dagen mee op zou trekken. Ze waren, net als mij, heel blij dat ze niet als de enige toeristen in het busje zaten. Hoe toevallig was het dat zij ook nog eens verbleven in het zelfde hotel. Of nou ja, hotel... Iets wat leek op een boomhut. Insecten als kamergezelschap, de stromende rivier als radio en de klamboe als je beste vriend. Echt terug naar de basis.
We werden heel hartelijk ontvangen door de mensen van het hotel. Een jochie van een jaar of 16, tevens de ober, was de leukste thuis daar. Hij maakte bij elke bestelling weer de beste grapjes in z'n beste Engels. Na een lekker Thais hapje te hebben gegeten, konden we ons mandje in. Je zult het niet geloven, maar ik was zo waar moe na een dagje niks doen.
Zo'n dagje reizen is echter helemaal niet vervelend. Je komt zo veel mensen tegen waar je even een praatje mee maakt. Het lijkt soms wel of ze elkaar willen overtreffen met het aantal maanden dat ze alleen aan het reizen zijn. Kom ik aan met m'n 'schamele' 3 en halve week. Precies genoeg overigens. Kijk er al echt weer naar uit om straks weer lekker thuis te zijn. Vooral bij die ene vrouw, die ik stiekem toch best mis..
Zo sprak ik met een Fransman die zowaar Engels sprak! Zo ongeveer de eerste Fransman die Engels sprak. Koppige mensen zijn dat toch. Hij kreeg van z'n baas de tijd (zo'n 6 maanden onbetaald verlof) om z'n Engels te verbeteren. Die kans greep hij met beide armen zei die. Mooie kerel!
Die nacht in Khao Sok was slapen toch best lastig. De volumeknop van de rivier functioneerde helaas niet. Gelukkig zat ik veilig in m'n bunker(in de klamboe..), gewapend met insectenspray en een zaklamp.
De volgende dag gingen we op een tour. Niet de gewenste. Het national park was gesloten ivm de aanhoudende regen. Enorm balen! Daar kwamen we tenslotte voor. Nu werd het een dagje kajakken door een snelstromende rivier en 's middags, wederom, op een olifant rijden. Een prima dagje! Leuke slangen gezien, aapje gekeken, lekkere lunch en leuk gezelschap! We kwamen helaas zeiknat weer aan bij ons hotel. Maar het was nog vroeg. Samen met de twee Zwitsers besloot ik toch even het national park te bezoeken. Met de YOLO gedachte in de achterzak, gingen we de jungle in. Wow! Wat was dat gaaf! Alles was groen, schitterende watervallen en veel dierengeluiden om je heen. Nadat een van de Zwitsers er achter kwam dat zijn been onder de bloedzuigers zat, besloten we uit voorzorg toch maar terug te gaan. Het was ook al wat later op de middag, dus niet echt een goed tijdstip om te verdwalen...
Eenmaal thuis aangekomen bleek ik ook onder de bloedzuigers te zitten! De boefjes waren stiekem onder m'n broek gekropen. En bloeden als een gek. Schrok me rot natuurlijk! En het stopte ook niet met bloeden.. Gelukkig had ik m'n first aid mini koffertje bij me. Na een pleister of 3 vol met bloed stopte het bloeden. Pfieiwww! Opluchting! Een paar mooie wondjes als herinnering aan een heel fraai park! Ooit keer ik er terug, bij mooi weer dan... Was vergeten te vertellen dat het ondertussen opgehouden was met zachtjes regenen.. Met bakken uit de hemel! Tja, je bent een broertje van Bear Grylls of niet...
De volgende ochtend werden we opgepikt vanaf ons hotel om te verhuizen naar Krabi. Deze rit was voor Thaise begrippen redelijk voorspoedig. Na afscheid te hebben genomen van de Zwitsers ging ik weer m'n eigen weg.
Bleek een toch wat minder resort te zijn. Ietwat ver van het centrum, niet bepaald op loopafstand en weinig andere gasten. M'n eerste kleine dipje tijdens de trip. Het regende ook pijpenstelen, waardoor ik aangewezen was op m'n kamertje. In de middag werd ik weggebracht naar het stadje door de eigenaar van het resort. Daar was ook een klein strandje. Ontzettend leuk en gezellig! Aldaar wat tours geboekt (Kajakken in grotten en 4 onbewoonde eilandjes bezoeken en snorkelen..) en een lekker hapje gegeten. Om 6 uur zou de lieve man me weer oppikken bij de Macdonalds. Geen lieve man om 6 uur, ook niet om kwart over 6.. Dus maar even bellen.. "5 minutes my friend." 20 minuten later kwam ie tevoorschijn. "Sorry, had to talk with some girls.."
'S avonds lekker vroeg het mandje in.. Is weer eens wat anders op de zaterdagavond...
Vandaag, zondag de 16e, zou ik naar Railay beach gaan. Hèt strand van Krabi.
Tijdens m'n ontbijt, zo rond 10'en, kwamen er 3 gasten uit Londen aan. Bleken echt ontzettend aardige gasten te zijn! Mooi! Ik nodigde ze uit om samen naar Railay beach te gaan. Ondanks het verschrikkelijke weer.. Een regenbui is hier niet bepaald te vergelijken met een regenbui in Nederland.. Hard, veel en kort van duur. Een Engelse jongen zei: "WTF, YOLO". Voor de niet jongeren onder ons is het vrij vertaald: Boeieeee, je leeft maar 1 keer!
Dus wij, optimisten, met zwembroek aan richting Railey! Dit strand was alleen maar te bereiken per boot.
Zeiknat geregend in de boot. Gelukkig werden we warm van het fraaie strand! Gevalletje 'WOW'!
De hele middag hingen we wat rond, namen we een duik in de heerlijke warme zee, dronken we gezellig een biertje en wisselden we leuke verhalen uit.
We moesten ook weer terug met de boot natuurlijk. De boot zou pas vertrekken als er genoeg mensen waren. Maar opeens zei één van de Engelsen: that would really be a YOLO thing: a boat for ourself. Dus wij begonnen de onderhandeling met de schipper. 5 minuten later hadden we een bootje voor onszelf. Prima geregeld!
Nu opschieten, zo op stap in Krabi!

Cheers!