Stop de tijd!

Lief dagboek,
Geintje natuurlijk! Maar het beviel vorig jaar in Thailand zo goed om even alle mooie herinneringen op te schrijven dat ik nu ook maar even de moeite heb genomen om wat te dichten en te rijmen over m'n avontuurtjes.

Potjandriedubbeltjes! Het gaat te snel! Zondagochtend stapte ik in de Boeing 777-200 van Malaysia Airlines en nu is het alweer dinsdagavond! Ik kom nu tot de conclusie dat twee weken ècht veul te kort zijn om dit prachtige eiland te verkennen. En dat is nog een understatement. Ik ben namelijk smoorverliefd geworden op dit fraaie stukje van de wereld!

De allerknapste taximan van Doetinchem was zo lief om me naar Schiphol te verplaatsen. Met de legendarische woorden: "Volgende keer ga ik mee" namen we met een klein beetje pijn in het hart afscheid. Ik hou je eraan, commandant Wiggers.

Het zal eens niet zo zijn dat ik, met m'n boevenkop, er tussen uit word gepikt tijdens de paspoortcontrole. "Waar gaat u heen meneer..!" "Uhh.. Bali meneer". Ik gaf zo'n schattig en verlegen antwoord dat de man bijna verliefd op me zou worden, maar ik kon door.
En hop hop, zo het vliegtuig in. De gedachten 'vlogen' heel even naar dat fatale moment in juli van dit jaar. Maar niet meer dan dat. Wat een topservice van Malaysia Airlines. Mag best gezegd worden. Minpuntje waren de ballerina jurkjes van de stewardessen.. Doe mij die van de KLM maar.. Met die mooie lange benen in die... Oké Stef, het is duidelijk.
Na gezellig gekletst te hebben met een Brabants stel, een paar halve slaapuurtjes, een heerlijke Starbucks koffie op het vliegveld van Kuala Lumpur en een paar heerlijke vliegtuigmaaltjes verder, kwam ik dan eindelijk aan op het beloofde eiland. Bali!
Niets was geregeld, behalve de eerste hotelovernachting. Dik voor elkaar. Zwembadje, hartje Kuta en een heerlijk bedje. De vriendelijke vriend van de taxidienst zette me keurig voor het hotel af. Maar wat een ritje was dat! Ik dacht dat Thailand erg was, maar dit.. Autorijden is hier tot een nationale sport verheven. De winnaar is diegene die het meest dicht met de scootert langs de auto van een ander kan rijden. Ik kwam ogen tekort om alles te volgen.

De verkenningstocht kon beginnen! Behoefte nummer één na een lange reis: zon en verkoeling. Waar beter dan het strand van Kuta tref je dit!? Juist. Stef ging eens heerlijk met z'n luie billen genieten van de geniale surfers en de machtig hoge golven. Een beetje spielerei met de zee mocht natuurlijk niet ontbreken. Wat die rode vlag betekende..? Geen idee.
'S avonds 'genoot' ik van het Westerse Kuta. De memorial voor de aanslagen in 2002 hier op Kuta was indrukwekkend. Niet te veel over nadenken. Afleiding en ontspanning zocht ik bij de lieve zwangere huismoeder die mijn voetjes weer omtoverden in fitte jongens.
Na een biertje in een of andere louche tent, hield ik het voor het gezien.
Het was 'time to move onnnn'! Next destination: Semniyak! Een schattig plaatsje vlakbij Kuta. Rugzakje om, en gaan. Ik was wat vroeg bij m'n nieuwe verblijfplaats, dus besloot ik de omgeving te verkennen. Liep ik warempel tegen een heerlijk strand met dito ligbedjes aan. 1+1.. Juist! Wat was het vervelend om een boekje te lezen terwijl de zon zich kwam melden! Wát een leven, en dat op de gewone dinsdagochtend! Het kan verkeren.
'S middags had ik een taximan geregeld die me richting Tanah Lot bracht. Een tempel in het water. Echt een aardige lieve man. Dan besef je je pas hoe verwend wij, verwende geiten, zijn. De man had een handjevol vakantiedagen en werkte 7 dagen per week. Maar desalniettemin hadden we het heel gezellig onderweg! Her en der stopten we even om wat rijstveldjes te keuren en te snuffelen aan het echte Indonesië.
Zo ook bij een kleine koffie- en theeplantage. Waar ze koffie maken van bonen die eerst door een soort van kat zijn opgegeten en vervolgens poept ie ze dan weer uit en maken ze er koffie van. Oké oké, ik heb een biertje op als ik dit schrijf, maar het is geen 'geintje natuurlijk'! Een kopje van deze katachtige koffie: € 7,-. Een kat in het nauw maakt rare sprongen, dus, hop, slurpen die koffie. Dat was prima, maar niet bijzonder. Wat wel errug lekker was, waren de 12 verschillende soorten koffie en thee die je voorgeschoteld kreeg. Kortom, prima tussenstopje!
Maar we gingen verder.. Zo ongeveer 10 'net-niet-aangereden-scooters' verder kwam we aan op de toeristische trekpleister. Pura Tanah Lot.
De ondergaande zon had speciaal op mij gewacht tot ik er was, leek het wel. Potverdorie, wat was dat mooi! Ondanks de gigantische toestroom van toeristen was het echt smullen geblazen. Een tempel in de zee gecombineerd met de fantastische sunset en fraaie omgeving, zorgden ervoor dat ik me even waande in de 7e hemel. Lovely!
Een ritje in het donker terug, was de prijs die ik moest betalen. En zonder morren. Gezellig met de taximan gekeuveld over het wel en wee van de Indonesische mensch maakte het ritje niet eens zo onaangenaam.
Terug bij het hotel friste ik me even op en scoorde ik even later een overheerlijke nasi goreng. Echte nasi dus. Niet die van de Conimex. Verrukkelijk! De vrolijke Australische knaap die bij me aanschoof maakte het tot een geslaagd diner voor twee!
Ik besloot dat ik na een lange dag hard 'werken' wel een lekkere Bintang had verdiend. Ik stortte mij neer op een prettige zitzak op het strand. Niets vermoedend dronk ik mijn halve liter biertje. Totdat het moment dat er een bandje muziek ging maken! Hopsakee, uit de zitzak gesleept en zo stond ik opeens met wildvreemden te dansen! De spontane avond werd nog verder aangekleed met een paar goeie vuurpijlen die de lucht in gingen. Kortom: dolle boel!
Het is mooi geweest voor nu. Morgen staat er om 9 uur al weer een grietje aan de deur die me ontbijt op bed komt brengen..
Next destination: up to the north.. Lovinaaaaaa!
Zwaar leven hier. Ik geniet. Met volle teugen.
Dikke pakkerd van de Indo lover!

Ps. Bedankt voor alle lieve berichtjes en tips van de bofkonten die Bali al een keer van dichtbij hebben gezien! Super!